EN SOBRADO E SANTIAGO

Esta semana estivo ben chea de acontecementos. Xa vos contei que o mércores tocoume función teatral. Agora cómpre que vos poña ao día do acontecido nos dous días seguintes. O xoves, ben agochadiño no peto dun de vós, saín de excursión. Acompañei a corenta e tres entusiastas rapaces -algúns de 1º de ESO, moi afeitos ao universo das biblioteca grazas ao seu Proxecto Interdisciplinar; outros de 1º de BAC dispostos a atopar as pegadas rosalianas en Compostela. 

 

Pero, antes, a nosa parada inicial foi no mosteiro cisterciense de Sobrado dos Monxes. Alí, o noso Manolo tiña un compañeiro de estudos ao que non vía dende hai trinta anos. Puidemos gozar da sabedoría milenaria desas húmidas pedras e percorrer o claustro dos Peregrinos e o dos Medallóns, a cociña, a sala capitular, a igrexa, ... Que doado imaxinar como era a vida no medievo!
Pero non soamente Manolo ten bos contactos. Resulta que o meu curmán Soqueiras habita no arquivo da catedral compostelana. Si, é o clásico trasno erudito que gosta de acariñar códices medievais. Conseguiume unha visita guiada na que un experto arquiveiro nos fixo un percorrido dende os códices, coa contemplación dun facsímil do Calixtino agora escrupulosamente custodiado, pasando por tumbos reais co seu carimbo de chumbo, os libros de coro tan fermosamente miniados, ata os incunables,... En fin, un verdadeiro privilexio para un simple trasno de secundaria coma min, por moito que me guste presumir da miña benquerida biblioteca.

 

Logo dunha soleada e animada comida nas escalinatas de Praterías, aínda tivemos -algúns- a sorte de acceder a San Martiño Pinario, onde vimos unha antiga imprenta.

Retornei satisfeito para miña casa. Sempre medramos coas experiencias. Saír na procura doutros camiños. Tornar máis sabios. Saber dos demáis para coñecermos mellor nosoutros. 

Cando partimos de novo?