domingo, 23 de decembro de 2012

Actividad para el club de lectura de enero

Hola a todos. Estuve hablando con algunos profesores y aceptaron la idea de realizar una actividad para el próximo club de lectura. Para todos los que queráis participar os doy las instrucciones.
Con el tema de Dragal os propongo hacer un dibujo de un dragón (si queréis, pintarlo) y una descripción de cómo se llamaría, qué atributos tendría, etc. Tendréis para realizarlo durante las vacaciones hasta el día 7 enero, lunes de regreso a la rutina. Podréis entregarmelo a mí, Samuel de 1Bac-A. Me podréis encontrar en los recreos en la biblioteca, o, si aceptan, a los profesores que asisten al club. Si nos da tiempo, los expondremos en el club. Os deseo felices vacaciones y que disfrutéis de la lectura.



xoves, 20 de decembro de 2012

PRÉSTAMOS DE LIBROS PARA ESTE NADAL

Ás 12:10 estaremos na BIBLIOTECA para que poidades escoller os libros que máis vos gusten para ler estas vacacións. Os préstamos os farán Pilar e Cris... que sexades moi felices!!!

RECOMENDACIÓNS PARA NADAL DE 2ºB

Ola rapaces!
Os alumnos de 2º B fannos as seguintes recomendacións para as nosas lecturas navideñas:

Raúl, Laura e Nicole suxiren de Laura Gallego Donde los árboles cantan, da que hai unha nova edición cunha nova portada, onde Viana vai disfrazada de rapaz.
Antía e Salomé recomendan a saga de Crepúsculo, que de novo está de moda polo estreo da última peli de dita saga. Ten de todo: fantasía, romance e acción...


Miriam prefire El circo de los extraños de Darren Shan. Misterio, acción e historia de amor. Tamén ten unha versión cinematográfica con actores como Josh Hutcherson, mais coñecido como o Peeta da peli de Los juegos del hambre.

Daniela aposta por El sueño de Frankie de Pauline Fisk, unha historia entrañable e conmovedora, que chegará ao teu corazón.

David aconsella calquera dos protagonizado por Ullyses Moore de Pierdomenico Baccalario porque teñen moita intriga e enganchan moito.


Christian, xunto con Aida e Patricia, aportan a seguinte saga: Las crónicas de la torre, tamén da nosa admirada Laura Gallego. É moi entretida e gustará aos amantes da fantasía e da aventura.

Seguro que na nosa biblio atopas algo con que disfrutar as vacacións que están a piques de comezar.
Feliz Nadal a todos os biblio colegas!

Socas.

domingo, 16 de decembro de 2012

GALERÍA DE FOTOS DA 2ª SESIÓN DO CLUB DE LECTURA

Unha sesión de "Los juegos del Hambre" memorable; Daniela, Aida e Samuel fixérono moi, moi ben... enhoraboa polo seu traballo.

OBXECTOS ESQUECIDOS NOS LIBROS

Ola rapaces!

Quizáis nalgúns dos vellos exemplares agochados na nosa biblioteca pódense atopar cousas misteriosas como as que nos contan que rescataron dunha biblioteca universitaria, auténtica cápsula do tempo.


Pero, ollo, cando vos poñades a buscar tede coidado de non descubrir o meu refuxio. É alto secreto.

Por certo, este video deume unha idea, aínda que non sei se aos profes lles parecerá ben. Poderíamos xogar a deixar nas páxinas dos nosos libros preferidos algún recordo para os que veñan ao instituto nos anos vindeiros. Por suposto sen estragar nadiña os libros.

Non é unha idea atractiva?


 Alí vos deixo a miña suxestión.

Por certo, tede paciencia que os libros de Dragal están a piques de chegar a instituto.

mércores, 12 de decembro de 2012

¿Quién eres? Teseo y Ariadna vs. Katniss y Peeta.


¿A ver si os suenan los ecos de este mito?

 Teseo y el laberinto del Minotauro:

Teseo era hijo de Egeo, rey de Atenas, y de Etra. Egeo había matado al hijo de Minos, de modo que Creta sitió Atenas, que se vio rápidamente asolada por el hambre y las enfermedades, por lo que Egeo tuvo que aceptar las condiciones de Minos.

La ciudad de Atenas debía entregar cada año un tributo a Minos, rey de Creta. Debían entregar cada año 14 jóvenes de las familias más nobles de la ciudad, siete chicas y siete chicos, que serían entregados al Minotauro que se encontraba en el laberinto de la ciudad.

Teseo, al tener conocimiento de esto, decidió ofrecerse como tributo anual a pesar de que su padre le insistía en no hacerlo para lograr terminar con la bestia. Al final logró convencerle, afirmándole que si tenía éxito y conseguía volver, pondría velas blancas en su barco, y si había fracasado, las velas serían negras.

Al llegar a Creta, el propio rey Minos los examinó para confirmar que servían como sacrificios humanos. Teseo, cuando llegó la corte, conoció a la hija del rey, Ariadna, de quien se enamoró perdidamente. Ella se enteró del objetivo que tenía Teseo y, habiéndose enamorado también de él, decidió ayudarle, ya que a pesar de que lograse matar al Minotauro, salir del laberinto era tarea imposible. Por ello, le entregó un ovillo de hilo de oro.


Cuando entró en el laberinto, Teseo fue desenrollando el ovillo para después encontrar la salida. Una vez que encontró al Minotauro, lo primero que hizo fue dar rodeos para tratar de agotar a la bestia. Cuando al fin estaba agotado, se enfrentó a él  hasta que lo mató. Después fue siguiendo el hilo que le había dado su amada para encontrar la salida.



Tras la victoria, Teseo se reunió con los jóvenes que le habían acompañado y con Ariadna. Juntos, no tardaron en embarcarse y poner rumbo a Atenas. Durante el trayecto, tuvo lugar una gran tormenta que les hizo detenerse en la isla de Naxos. Ariadna, que se encontraba indispuesta, bajó del barco. Unas leyendas dicen que Teseo la abandonó, otras que se olvidaron de que había bajado, y otras que el barco se alejó debido a las condiciones climáticas. Lo cierto es que el barco partió dejando a Ariadna en la isla y separando por tanto a los jóvenes.

Teseo, debido a la euforia del triunfo, se olvidó de cambiar las velas negras por las blancas. Egeo, viendo las velas negras que significaban que su hijo había fracasado, creyó que su hijo había muerto. No pudo soportarlo y se arrojó al mar. Teseo decidió llamar al mar Egeo, como su padre, una vez subió al trono. Gracias a su nombramiento como rey, logró unir a los pueblos formando el estado ateniense.


¿Qué? ¿Sorprendidos? ¿Veis similitudes entre Katniss y Teseo?, ¿y entre Peeta y Ariadna? Los mitos nos enseñan comportamientos humanos. Creo que Suzanne Collins también lo pretendía al escribir Los juegos del hambre. Así que ahí os va mi pregunta: ¿A qué grupo pertenecéis? ¿Al de aquellos valientes y arriesgados que consiguen la victoria a costa de no abrir  su corazón, duro como el pedernal, y que no saben decir "gracias", porque temen que al mostrar sus sentimientos los hieran?, ¿o al de aquellos que son capaces de arriesgar su propia vida aun sabiendo que ganar no conlleva una victoria? ¿Quiénes sois? ¿La arrojada Katniss, es decir, Teseo? ¿El segundón Peeta, o sea, Ariadna? Es evidente quién soy yo.

Feliz lectura, poetas.

Yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen




martes, 11 de decembro de 2012

LOS JUEGOS DEL HAMBRE

Ola rapaces!

Que ben o pasei hoxe! Realmente vos estades superando. Disfrutei moitísimo na nosa sesión de hoxe. Si. Eu tamén estaba alí. Non digades que non me vistes. Pero se sempre vos presto a miña imaxe para as vosas presentacións! Son un verdadeiro top model, non? A outra xornada estreei un vermello forro polar moi quentiño, esta volta un broche coa forma dun sinsajo.

Pois si. Alí estaba eu escoitando a Daniela, Aida e Samuel que coido que fixeron un traballo moi completo: resumo, debuxos, análise de cada distrito. Todo ilustrado coa presentación e ambientado coa música da balada de Rue da película, que espero que pronto Cris colgue noutro sitio deste blogue.

Que de que estou a falar? Pero é posible que alguén non saiba que no noso Club limos Los Juegos del hambre? Se é a última moda polo Sofía. Se ata aquí me chega o murmurio do constante intercambio deste libro de aula en aula, de andar en andar, dende os de primeiro de ESO ata os de segundo de BAC. A todos nos une a paixón por Panem, polos doce distritos, polo triángulo amoroso: Peeta-Katniss-Gale. A todos? Non. Nun pequeno recanto, mantense inexpugnable o irreductible Dani, alleo a todo este clamor pro-xogos da fame. Nin os argumentos de Aida, nin os suspiros de Daniela, nin o aplomo de Samuel, nin o unánime apoio de todos nós,  parecen facer mella nel. Tranquilo, Dani, nós leremos a Javier Marías, pero ti tes que  rematar En Llamas e Sinsajo. Seguro que ao final Katniss comezará a caerche un pouco mellor.

E agora, no Nadal, moi atentos ao novo reto: Dragal. I. A herdanza do dragón de Elena Gallego Abad. Pasamos da ciencia-ficción á novela fantástica, de Katniss á Hadrián, da area dos 74 Xogos da Fame á fachada da igrexa de San Pedro, nunha vila galega, onde se agocha un dragón de pedra.

Boa lectura e boas festas! Vémonos o 15 de xaneiro.

Socas.

sábado, 8 de decembro de 2012

Caballero Bonald gana el premio Cervantes:

El poeta español José Manuel Caballero Bonald recibió la noticia de la concesión del premio Cervantes cuando acaba de cumplir 86 años y tras haber ganado ya premios como el Nacional de las Letras, el Nacinal de Poesía, el Andalucía de las Letras, el Reina Sofía de Poesía Iberoamericana, el Federico García Lorca y, en tres ocasiones, el de la Crítica.

Caballero Bonald es un poeta "discontinuo e intermitente", como a él mismo le gusta definirse. Este escritor (Jerez, Cádiz, 1926)  se toma con calma la poesía, la calma necesaria para crear. Y, así, su poemario Manual de infractores, publicado en 2005 y galardonado con el Nacional de Poesía en 2006, vio la luz ocho años después de Diario de Argónida, el anterior.  

Su último libro, Entreguerras (2012) es "el mejor" que ha escrito hasta ahora. Un libro que considera que "puede perdurar y que puede marcar una cierta línea divisoria en la poesía española".

Si estáis interesados en la figura de este magnífico escritor, que os recomiendo, no dejéis de visitar su fundación. Allí encontraréis mucha información sobre su vida y su obra, además de interesantes enlaces. 


Como sé que os gustará poder ver y escuchar al autor, os dejo un vídeo del programa de La 2 "Página 2". 



Ya. Ya vamos a lo que más nos gusta, poetas. También a mí lo que más me gusta es leer su poesía. Pero antes, unos consejos:

Hoy os pido que os situéis junto a una ventana. Si tenéis una silla cerca, podéis sentaros. Pero sólo si es una silla. Si es un sofá o un sillón, no vale. Si no, poneos de pie: es mejor. Procurad que no os vea nadie. Abrid la ventana. Sentid el aire fresco. Sentid el frío. Buscad. Buscad a alguien en la calle que se acerque a vuestra ventana y habladle desde lejos, desde arriba. Imaginad que sois la voz en "off" de una película. Imaginad la primera estrofa en blanco y negro. Pensad en quién más queráis cuando leáis la segunda. Leed dos, tres, cuatro cinco seis... mil veces la tercera estrofa hasta que entendáis qué significa "ya es mentira crecer sobre raíces". Volved al presente. Imaginaos a unos pasos de la figura que ya no extraña. Y acabad, rendidos, leyendo la última con voz pausada. Caed de rodillas. Buscad a vuestra madre. Dadle un beso.

Domingo

La veis un día domingo.
Lleva un cuerpo cansado, lleva un traje cansado
(no la podéis mirar),
un traje donde cuelgan trabajos, tristes hilos,
pespuntes de dolor, esperanzas sangrantes
hechas verdad a fuerza de ir remendando sueños,
de ir gastando mañanas, hombres de cada día,
en las estribaciones de un pan dominical.

La veis venir acaso de un azar con ternuras,
de una piedad con fábulas; la veis
venir y no sabéis que está llamándose
lo mismo que la vida,
lo mismo que su traje hecho disfraz de olvido,
hecho carne de engaño y servicial,
cortado a la medida de mensuales lágrimas,
de quebrantos tejidos con la última
hebra de la intemperie, con las briznas
de ese telar de amor donde aprendemos
la hermandad necesaria que es un cuerpo sin nadie.

Sucede que es un día más bien canción que número,
más bien como una lluvia de inclemente mirada,
de humilde mano abierta
que volverá a vestir de desnudez la vida.
Y entonces ya es mentira crecer sobre raíces,
ya es mentira ese tiempo blandamente nocivo
que se nos va quedando alquilado en la piel,
que se nos gasta hasta dejarnos
un mísero rastro de caricia vacía,
llegar a confundirnos en un domingo anónimo,
en un amor sin cuerpo, hilvanando de lástima.

Y entonces, ese día, el domingo,
viene llegando, corre, se nos acerca
(todos la conocemos),
nos mira igual que un charco
de amor recién secado, nos contagia
de todo cuanto es puro en su día siguiente,
porque está consolándose con un jornal caduco,
está desviviéndose
en una pobre sucesión de acopios para amar,
de ir contando los años por tránsitos de trajes,
por memorias zurcidas, por sueños arrancados
del retal de un domingo cegador e ilusorio.




Si queréis leer más poemas de Caballero Bonald, pulsad aquí, y aquí. Y si queréis escucharlo recitando sus poemas, pulsad aquí.

Hasta otro día, poetas.


Yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen-yo leo-tú lees-él lee-nosotros leemos-vosotros leéis-ellos leen






venres, 7 de decembro de 2012

LAS FIGURAS RETÓRICAS EN LAS CANCIONES DE HOY

Rebuscando en youtube, -soy un duende muy moderno-, me he encontrado este vídeo que me ha hecho pensar en vosotros, alumnos de Literatura que tenéis que memorizar tantos nombres extraños. Se pueden encontrar figuras retóricas en un buen grupo de canciones. No es este el único vídeo que hay por la red. ¿Por qué no probáis vosotros a hacer vuestra selección personal con vuestras canciones favoritas? En todo caso, confío en que con música sea más sencillo comprender y estudiar los recursos literarios. Porque ¿qué es la lírica sino ritmo?


Os sigo esperando por aquí.
Socas

luns, 3 de decembro de 2012

GALERÍA DE FOTOS DA 1ª SESIÓN DO CLUB DE LECTURA

Ola a todos, aquí vos deixamos unhas instantáneas da nosa primeira sesión! Vos esperamos o próximo 11 de decembro, mesma hora, mesmo lugar...Abur a todos!