venres, 25 de outubro de 2013

RELATO DE INÉS FALCÓN

Teño o pracer de presentar aquí un relato dunha das nosas mellores alumnas escritoras -e hai moitas-. Se trata de Inés Falcón de 1º de Bacharelato C, da que noutras entradas falamos como gañadora do Concurso de Relatos Coca Cola. Aquí vai. Espero con el inaugurar unha nova sección neste blog que leve por título "Os alumnos escriben":
"Aunque es cierto eso de que las palabras se las lleva el viento, hay palabras que siempre buscan un hueco dónde vivir, un rincón en el viejo bar del que nadie puede moverlas. Se esconden entre los huecos de madera, en los cajones, en las motas de polvo de la estantería y, alguna que otra, lo deja todo para colgarse de una sonrisa. Hay palabras que ayudan, que enseñan y que construyen. Construyen mundos con palacios de cristal, corazones puros y bocas que no mienten. Mundos de esperanza. Y, si quieres vivir ahí, siempre queda alguna palabra que puede ayudarte, que puede enseñarte. Porque si hay algo que merece la pena en esta vida, es soñar. ¡Soñar! ¡Cómo me gusta esa palabra! (y no sólo porque me encante dormir). Por soñar, se puede soñar despierto, sólo tienes que dejarte caer y alzar el vuelo.
El mejor consejo que me han dado nunca es que, hagas lo que hagas, hablarán, así que lo mejor es hacer lo que realmente quieres, porque así no hablarán en vano, hablarán de tus sueños. Y aunque nunca se lo haya dicho a esa persona (y puede que se sorprenda si algún día se lee aquí), esas palabras van a quedar guardadas, ahí, en algún lugar de mi corazón. Por eso las palabras son tan bonitas. Como escribir. Inmortalizar. Describir una sonrisa, un sentimiento. Leer y releer. Volver a sentir. Transportarte. Si hay algo que las palabras hacen es enseñarte a vivir. Que para todos los males hay una solución: ¿Miedo? Para eso están los peluches, las mantas y las amigas. ¿Echas de menos? Siempre quedarán los recuerdos y las canciones. Y si te duelen otras cosas, esas que no puedes explicar, siempre te queda llorar. Con cada lágrima, una palabra. Desahogarte. Sacarlo todo fuera. Porque las palabras también curan. Curan si sabes cómo usarlas y, al igual que curan, duelen. Como un adiós. Que quién tiene poder para escribir y para hablar, también puede construir mundos de odio donde boca cerrada, entran moscas por la nariz. Y aunque ese sea el precio que hay que pagar, dicen que quien no arriesga no gana. Así que si la vida no vale nada, menos para despreciarla. Por eso hoy, entre apuntes del principio de curso y los recuerdos de un Agosto que no quieren irse tan fácilmente, escribo. Por y para mí. Porque el día que lo vea todo gris, siempre quedarán palabras que hagan salir el sol. Y lo hará solo para que yo sonría."

venres, 18 de outubro de 2013

O escritor catalán César Mallorquí gaña o Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil 2013.


La isla de Bowen


Ola poetas:

O escritor catalán César Mallorquí gañou o Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil coa súa obra La isla de Bowen.  O galardón, concedido polo Ministerio de Cultura, distingue ao mellor libro de este xénero publicado en 2012 en cualquera das lenguas oficias de España.

La isla de Bowen é, según explica o propio autor, "una recreación de la novela clásica de aventuras" inspirada na figura de Xulio Verne. A historia desenvólvese en 1920 e na mesma aparecen unhas extranas reliquias no interior dunha vella cripta medieval que levan ao profesor Ulises Zarco a embarcarse nunha aventura inimaxinable a bordo do buque Saint Michel, no que percorrerán Inglaterra, Noruega e outros países para afrontar o misterio que envolve a isla de Bowen, máis alá do Círculo Polar Ártico.

O xurado considerou que esta obra é "un canto a la aventura y un homenaje a la literatura clásica, escrita con pasión, amenidad, humor e inteligencia", e destacou a "excelente construcción" dos seus personaxes e tramas.César Mallorquí conta con outros tres Premios Edebé (por El último trabajo del señor Luna, La cruz de El Dorado e Las lágrimas de Shiva) e un Gran Angular por La catedral.

Formaron parte do xurado os premiados nas dúas últimas ediciones, Laura Gallego (2012) e María Teresa Carranza (2011), autoras ben coñecidas por todos nós.

A continuación, déixovos un enlace para ler o primeiro capítulo de La isla de Bowen. E xa sabedes, rapaces, se estades interesados en continuar lendo, propoñédeo para a súa compra na Biblioteca do intituto. Seguro que Socas xa o está lendo.


Boa lectura, poetas.

mércores, 16 de outubro de 2013

As fotos da 1ª sesión do club de lectura 2013-2014

Ola poetas:

Aquí tedes -con retraso, retraso, cronopio, cronopio- as fotos da 1ª sesión do club de lectura deste curso.

Comezamos cunha comida. Claro, estamos en Galicia e non o podemos evitar. Comida que queda reflectida nas fotos. Ao mellor conviña ir pensando en completar a dieta hipocalórica cun pouco de vexetais ou froita, non si? Porque a min se me fixo un pouco costa arriba a tarde do martes na clase. En fin, serán cousas da idade.

Disque está moi ledo Socas, por certo. Disque esto de ver caras novas na biblioteca o anima e o alimenta. Meu pobre. E é que Socas -non llo digades a ninguén- só se alimenta dos soños dos lectores da biblioteca. Así que tras o verán quedou miudiño miudiño coma unha uva pasa, encollidiño de todo. De verdade, tanto encolleu que cando no mes de setembro abrimos as ventás para ventilar, ao pouco sae voando. Foi durísimo, porque dende entón Pilar e Cristina e Ana e Emilio e Laura e mais eu non facemos máis que ler e ler e ler e mais ler. E eu, rapaces, necesito un descanso. Así que xa sabedes, é a vosa quenda. A LER!!!


1ª sesión do club 2013-2014 on PhotoPeach

Ata a próxima, poetas.

E xa sabedes. A LER!!!

Alice Munro gaña o premio Nobel de Literatura

Ola poetas:

A escritora canadense Alice Munro gañou o premio Nobel de Literatura 2013. “Mestra do relato curto", según o dictame da Academia sueca, "o seu estilo é claro e dun realismo sicolóxico”. Munro, nacida en Wingham (Ontario) no 1931, é a decimoterceira muller que obtén o galardón máis importante das letras universais e a primeira que se apunta o tanto para o país norteamericano. Coñecida como "a Chéjov de Canadá", a narradora puxo os cementos do realismo moderno literario do seu país. Mundos correntes que tras a súa serenidade esconden tormentas afectivas e sentimentais a punto de desatarse. 

 Munro iniciouse na literatura aos 30 anos, con contos e relatos que vendía para a radio pública canadense. A autora, nai de tres fillas, recoñece a importancia da súa nai e das mulleres que coñeceu na súa vida para construir o seu grande territorio literario. En canto á influencia doutros autores na súa obra,destaca a influencia de Katherine Anne Porter, Flannery O’Connor, Carson McCullers e, sobre todo, Eudora Welty. Así como de James Agee y William Maxwell. 

En España coñecémola hai tempo, xa que as editoriais Lumen e mais RBA veñen publicando os seus libros dende os anos 90. Ademais, Javier Marías concedeulle no ano 2005 o premio Reino de redonda e nomeouna "Duchess of Ontario".

No seguinte vídeo, podedes escoitar as primeiras reaccións da galardonada tras a concesión do premio. Á vez que practicades o voso inglés. (Non me digades que no estou en todo. Jejeje.)


Pero como o máis importante é coñecer aos autores polos seus escritos, abaixo deixo un enlace no que poderedes acceder a un dos relatos desta doce escritora. O relato leva por título "Radicales libres". Moitos de vós seguro que xa sabedes podo título cal será o seu contido; os que non, o que tedes que facer e preguntar aos vosos profesores de ciencias naturais que é eso de "radicais ceibos". Ou miralo na enciclopedia, claro.

Oxalá descubrades a unha nova escritora de cabeceira.

Ler "Radicales libres".

Desfrutade da lectura, poetas.

mércores, 9 de outubro de 2013

A NOSA PRIMEIRA XUNTANZA

Ola rapaces!
Onte pareceume que vides con forza. Quero darvos a benvida a todos nesta nova andaina do noso Club. Principalmente aos de 1º de ESO (Tomás, Ángel, Jorge, Samuel, María, Rodrigo, Antón), pero tamén aos de 2º (Inés, Roberto), 3º (Myriam, Laura, Diego, Daniela), 4º (Mariana, Cecilia, Belén, Candela, Alicia, Alex), 5º (Aurora, Lucía, Aída, Samuel) e 6º (Luis, Álvaro, Carolina, Claudia). Tamén desexo pronta recuperación aos nosos enfermos (Lucía, Candela, Antía, Amanda) e quero despedir con agarimo a aqueles que, logo de seguirnos tres anos, poñen punto e final (polo de agora) á súa participación polos seus ineludibles compromisos co chelo (Andrea), cos estudios en xeral (Elisa, Andrea, Silvia, Irene, María...) e a outros que de seguro me esquezo.
Pero, como non quero poñerme sentimental, paso a relatar a crónica de onte, que, por certo, estivo chea de ledicia. Comimos moi ben. Grazas a Roberto, as mesas estiveron puntuamente preparadas. Grazas a Samuel, Aída e Diego, as pizzas chegaron quentiñas e a tempo. Baratas e variadas. Que máis se pode pedir? 



A sesión foi un pouco atípica, como corresponde a unha sesión inaugural. Por fin desvelouse o segredo fortemente gardado da nosa primeira lectura. Vai ser O pintor do sombreiro de malvas de Marcos Calveiro, quen, por certo, virá a falarnos deste libro en exclusiva para nós. Que de que vai esta historia? Pois soamente podo adiantar que trata do último serán da vida de Vincent Van Gogh, o atormentado e gran pintor impresionista. E coñecemos esta historia da man dun rapaz de dezaséis anos, cos seus propios problemas e o seu primeiro amor, pero que sentimos veciño a nós.
Tamén se adiantaron outras lecturas (sempre provisionais), concretamos os respectivos moderadores. Falamos de moitos libros de doutros plans. 



Entre eles quero aproveitar para salientar unha importante novidade. Xa temos data para o comezo da nova sección do noso Club. Aquela que vai adicada especialmente aos adultos: pais, nais, avós, avoas, exalumnos, profes, profes xubilados, personal non docente, etc. É dicir, todos aqueles vencellados ao noso instituto e amantes da lectura. Tedes unha cita o vindeiro martes 29 de outubro as 18,15.



Por hoxe, máis nada. Agardamos pola sesión fotográfica a cargo de Daniel, coma sempre.
Apertas e feliz curso para todos!