Un Perigo inminente axexaba a Traxedia en tres actos que se ía representar esa mesma tarde, ás 19.00 h. Tras o Pano (Telón), naquel escenario decorado cunha mesa, un espello e Un triste ciprés, maquinábase algo entre os actores que ensaiaban a obra Dez negriños. Todos tiñan medo de ser asasinados pola banda dos Cinco porquiños. Aínda recordaban o que ocorreu Despois do funeral, aqueles berridos dunha nena á que ninguén viu. Non se soubo nada da banda dos cinco porquiños en moito tempo: o crime considerouse Un crime durmido. Aquela banda, formada por un grupo de cinco homes sen piedade, asasinos que non deixaban rastro, actuaba sempre no nadal provocando ano tras ano unhas Navidades tráxicas. Ninguén lles viu nunca a cara, sempre a levaban tapada por aquelas terroríficas máscaras de porquiño...
Os actores estaban aterrados. Oíran que a banda dos cinco porquiños deixara Un cadáver na biblioteca municipal cunha nota que dicía: ”Matar é fácil. Imos acabar con todos os actores que se aloxen No hotel Bertram ás 19.00”. E iso era grave: eran actores, vivían nese hotel e tiñan que actuar ás sete da tarde. Sen dúbida, ían ter unha Cita coa morte. Nisto, decatáronse de que había unhas Cartas sobre a mesa co seu nome; todos colleron a súa carta, abrírona e en todas poñía o mesmo, “Vas morrer baixo Un triste ciprés”.
No escenario, O espello rachou de lado a lado. Os reloxos deron a Hora cero. Os actores están pálidos: Anúnciase un asasinato, o seu asasinato.
Texto de Joel Rodríguez Fernández (1º ESO A).
Ningún comentario:
Publicar un comentario