Hoxe queremos lembrar que hai 80 anos, o 22 de febreiro na localidade francesa de Colliure, falecía Antonio Machado, autor de Campos de Castilla, que seguramente están lendo algún dos nosos compañeiros do instituto. Da súa obra, coincido co gusto de Juan Ramón Jiménez e outros autores, en destacar ós “Proverbios y cantares”, en concreto o número XXIX:
Caminante, son tus huellas
caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.
Al andar se hace camino,
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.
Caminante, no hay camino,
sino estelas en la mar.
Seguro que lembrades que desde xaneiro, estivemos a falar dos migrantes que se ven obrigados a deixar a súa terra por múltiples razóns, e que fixemos a nosa campaña: "Tirando muros, tendendo pontes", do Día da Paz, para chamar a atención de sobre este drama, lembrando que nós fomos un pobo de emigrantes que buscamos nos países veciños refuxio da guerra e da fame. Pois ben, Antonio Machado viviu tan intensamente esta experiencia que ata levou unha pequena caixiña de terra de España, cando cruzou a fronteira para marchar a Francia. Cando el morreu, o seu imán cumpriulle ese último desexo de descansar cuberto pola terra do seu país. El como ninguén séguenos a conmover cando lemos nos seus poemas esta dor que produce o desarraigo, ó que se enfrontan hoxe, coma hai 80 anos, moitas persoas do planeta. Estes versos convertidos nun himno por Joan Manuel Serrat, afondan neste sentimento pero tamén na esperanza de superar o pasado e camiñar hacia o futuro. Con este sentimento de fortalecernos facendo o camiño hacia un mañá onde poder superar os conflitos e deixando nas vosas xóves máns este delicado traballo, queremos deixarvos este canto para lembrar a este gran poeta.
Ningún comentario:
Publicar un comentario